Onder ongebruikelijk goede omstandigheden was zondag 23 maart het prachtige grensdorp Koewacht gastheer van het wielercircus. Deze tweede wedstrijd in de Woman Cycling Series ging over de diverse dijkjes en kasseistroken in Zeeuws-Vlaanderen en voor het eerst ook door Vlaanderen zelf.
Nadat gelegenheidsverzorgers Mike en Manon zelf smorgens het parkoers grondig hadden verkend op de fiets, stonden namens de Jan van Arckel groep Laura, Anouk, Rienke, Nienke, Oliwia en Inez al vroeg klaar om te vertrekken. Ploegleider Dave had voor het tweede jaar op rij in deze wedstrijd de mechaniekersplek in de auto toebedeeld aan Ilse.
Terwijl Mike en Manon aan het werk gingen met de bidons en de benen van de rensters, begon de voorbespreking. Alle tips van Dave opslaan terwijl ook je benen warmgezet worden, dat was voor Oliwia teveel concentratie en de eerst val was een feit toen ze met stoel en al achterover het grasveld in dook.
Na de voorbespreking naar het startpodium en vervolgens jezelf klaarmaken voor de wedstrijdstart. Nadat het startschot gelost was volgde er een neutralisatie van ongeveer 500 meter. De wind was zoals gebruikelijk merkbaar aanwezig in het Zeeuwse polderland. Het zorgde voor een onrustige start, er waren zoals gebruikelijk ook enkele valpartijen. Het peloton brak uiteindelijk stukken na de eerste kasseistrook waar ineens veel rensters stootlek hadden op een ongelukkig uitstekend stuk steen. Onze Laura was daar een van en na een snelle fietswissel werd het een tijdrit op leven en dood op de reserve Bianchi. Helaas lukte het niet meer om terug te komen.
Het peloton, inmiddels samengeklonterd tot drie groepen, begon aan een stabiel tempo te draaien in de hoop terug in de wedstrijd te komen. Met al onze rensters, op Laura na, in de eerste twee groepen was het wachten op een samensmelting. En iets na halfkoers kwam de samensmelting tussen die eerste twee groepen er, mede dankzij hard werd van Rienke en Nienke. Snel voegde ze zich bij Anouk, Oliwia en Inez voorin de groep om het wedstrijdplan verder te vervolgen in een peloton waar de nerveuziteit weer toenam. Anouk en Oliwia zochten elkaar nog op voor de sprint. De vraag van Oliwia aan Anouk hoe het ging werd beantwoord met “mn rem doet het niet”. Gelukkig wist Oliwia met de juiste support Anouk aan een goede technische oplossing te helpen, simpelweg “then don’t brake!”. Met die boost aan vertrouwen gingen ze de massasprint in, waarbij sommige rensters zelf over stoep heen dachten te kunnen sprinten.
Een negentiende plek voor Anouk was het beste wat resulteerde, met ook Nienke en Oliwia rond plek dertig en Inez en Rienke dicht achter het peloton over de streep, deden we het in de ploegenstand niet verkeerd. Twee plekjes omhoog naar plaats 7 in de tussenstand. Anouk staat zesde in het jongerenklassement en zeventiende individueel.
Na afloop nog even nabespreken en ervaringen delen. Daarna tijd voor buschauffeur van dienst Ilse om de meiden weer veilig terug naar de bewoonde wereld te brengen.
Kortom een heel mooi koersweekend voor het team, ook al waren de individuele uitslagen nog niet geweldig, is het vertrouwen gegroeid voor de volgende wedstrijden. Komend weekend zien de pelotons weer veel geelblauw in de Ronde van Bruinisse op zaterdag en de Liv Ladies Cup in Dordrecht.
Op zaterdag 22 maart was de aftrap van de Liv Ladies Cup. Voortgekomen uit de oude MtD-wedstrijden is deze serie bedoelt als leerschool voor rensters die ervaring willen opdoen.
Dat de serie populair is werd wel duidelijk doordat het maximale aantal van honderd deelnemers makkelijk werd gehaald. Namens onze ploeg stonden Alieke, Kelly, Luna, Ilse, Thirza, Manon en Sela aan de start.
Vanaf het tweede wedstrijduur moesten de JvA dames de koers hard maken. Om de beurt aanvallen, meespringen, nog een keer aanvallen. Zonder een succesvolle ontsnapping op tien kilometer voor de finish was het omschakelen en gaan voor de eindsprint van Thirza en Manon.
Perfect volgens plan werden Thirza en Manon op plek 1 en 3 in de laatste bocht afgezet. Op een klein stuurfoutje na ging de sprint goed, maar er waren er simpelweg een paar beter. Het Manon op plek vier en Thirza op plek vijf was het even balen dat we geen bloemen konden meenemen. Al snel kwam het besef dat we wel aan de leiding staan in het ploegenklassement, en dat maakt het gemis aan bloemen ook goed. Sowieso hebben al onze dames uitgereden en veel geleerd. Een prima basis om de komende wedstrijden verder op te bouwen!
In het zon overgoten Escanafles mochten de dames over de land weggetjes van België racen.
Aan de start stonden; Nienke, Manon, Oliwia, Ilse, Anouk en Maam.
De ronde bestond uit 10km waar ze ook 10x de finish lijn zouden overgaan. Er stond een mooi peloton aan de start van world tour tot club.
Meerdere Belgische teams waren in grote aantallen, en met het vooruitzicht van smalle weggetjes en de ervaring van vorige week mog vers in het geheugen, was de opdracht duidelijk: Vanaf het begin met èlke ontsnapping meezijn.
En die opdracht is gelukt! De eerste was Manon die meeschoof, direct erna koos Anouk zelf voor de aanval en toen ook zij teruggepakt was greep Nienke haar kans. Maar na enkele kilometers was ook die poging met een klein groepje weg te rijden klaar.
Toen was het de beurt aan Oliwia, die snel reageerde op een aanval en er ontstond een kopgroep van elf rensters die flink gasgaven. Het was flink aanpoten om erbij te blijven maar de ervaring van Oliwia hield haar keurig op de been. De voorsprong groeide naar enkele minuten en al snel werd duidelijk dat de winnaar vooraan zat.
In de laatste ronde was Oliwia scherp en reageerde direct toen enkele ploegen hun overtal probeerde uit te spelen. Uiteindelijk kwam het tot een sprint en kwam een moegestreden Oliwia als achtste over de finish.
In het peloton reed Nienke met hulp van de andere meiden naar een 17e plaats en Anouk finishte als 24e, iets voor Manon. Maam en Ilse moesten de aankomst helaas vanaf de zijlijn aanschouwen maar gaan weer met nieuwe leerstof terug naar het trainingshonk.
Al bij al een mooie dag voor de dames in het geel!
Na het trainingskamp in Calpe stond iedereen messcherp aan de start van het nieuwe seizoen. Onder bijna Spaanse omstandigheden verzamelden wij bij het nationale koning Boudewijn stadion. Bij velen wel bekend als thuisbasis van de rode duivels. We werden vandaag begeleid door onze ploegleider a.k.a. rugbycoach Dave, Mechanieker Mike 3.0 en verzorgster/concurrent Leonie. Fris aan de start stonden: Anouk, Nienke, Inez, Laura, Ilse en Manon.
De koers begon rustig met twee geneutraliseerde rondes over de heilige grond (atletiekbaan) van het stadion. De volgepakte tribunes zwaaiden het peloton uit. Na een neutralisatie van vijf kilometer die relatief rustig verliep, trok peloton richting Opwijk (plaatselijke uitspraak: Oppèk). Aan het begin waren er een paar valpartijen maar het peloton bleef rustig bij elkaar. Al na 25 kilometer reed er een groep van drie weg. Door de smalle wegen, waar overigens ook een laagje zand en modder op lag, was het makkelijk om de weg te blokkeren. Het peloton kabbelde voort zoals een aflevering van Rail away. Anouk reed keurig bij de eerste vijftien, zelfs na haar uitstapje door de grasstrook. Zij gepositioneerd voor de sprint en ging als derde laatste bocht door. Helaas werd zij half de hekken in geduwd, uiteindelijk is zij op plek 17 geëindigd. Nienke, Laura en Inez zijn ergens in de buik van het peloton gefinisht. Manon reed haar eerste klassieker, zij bleef de hele tijd keurig achterin het peloton. Door mechanische problemen (kapotte di2) moest zij de laatste paar kilometers met fixed gear rijden. Ilse liet zien dat zij weer op de weg terug is door ook de finish te halen.
De nabespreking vond plaats bij het treinstation Opwijk, gebouwd in 1879. Helaas was er geen douche beschikbaar dus gingen we zo snel mogelijk opzoek naar een Frituur in het altijd gezellige en authentieke Opwijk. Helaas was een dönerzaak het hoogste haalbare, na deze teleurstelling besloten wij ons verdriet weg te eten bij de MacDonalds. Nadat alle buikjes weer gevuld waren, ook die van Mike 3.0 en enkele concurrenten en fans die ook aan tafel mochten zitten, ging onze reis verder richting Meerkerk. Ook wel bekend als het Opwijk van de Alblasserwaard. Daarmee komen we aan het einde van deze aflevering van rail away. De volgende aflevering brengt ons naar GP D’Escanaffles.
Met de feestdagen nog maar net achter de rug beginnen alle wielrenners uit te kijken naar de start van het nieuwe wegseizoen. De polders lopen langzaam weer vol met groepen renners, en ook de dames van Jan van Arckel zijn alweer in de Alblasserwaard gespot!
Niet dat de dames zich deze winter hebben ingehouden; de geelblauwe trico’s waren al te zien op het NK-gravel, het NK-veldrijden, de NK’s op de baan en ook op zesdaagse van Ahoy waren JvA-dames aan te moedigen. Inmiddels komen zelfs vanaf de Weissensee foto’s binnen van strijdende JvA-dames.
Het wegprogramma begon op 11 januari met de eerste gezamenlijke duurtraining. Zoals al jaren was ook nu de voetbalkantine in Noordeloos een gastvrije startplaats. Met temperaturen die je in elke stad doen zoeken naar je stempelkaart werd een mooi rondje door onderandere Streefkerk, Culemburg en Leerdam afgewerkt.
Een week later, maar zeker niet warmer, werd de andere kant van de Lekdijk geinspecteerd in een rondje over Rhenen en de Utrechtse Heuvelrug. Na ruim vier uur in ijskoude en mistige omstandigheden met diverse oefeningen was duidelijk dat de meiden klaar zijn voor de eerste koersen.
En dat was dit weekend zover! Uiteraard bij De Mol stond een flinke groep JvA-dames aan de start te trappelen om te laten zien wat ze kunnen. Voor veel meiden was deze eerste wegwedstrijd in het geelblauw een sprong in het diepe; maarliefst negen nieuwe gezichten gaan zodadelijk de JvA-presentatiegids kleur geven! Wel na een goede basweurt, want na een uur wedstrijd in de regen was er weinig kleur over. Gelukkig wel met blijde gezichten; de meiden deden goed mee, lieten zich regelmatig van voren zien en goed samenwerken. Alles nogsteeds in voorbereiding op de echte wedstrijden.
In die voorbereiding wordt volgende maand de Alblasserwaard ingeruild voor de Spaanse Zon. Op 9 februari vertrekt de damesgroep naar Calpe voor acht dagen vol trainingen, oefeningen, lijntjes kweken, nogmeer training en natuurlijk ook teambuilding!
Op 6 maart trapt dan het wegseizoen echt af met de Woman Cycling Series, vroeger de clubcompetitie, met de wedstrijd Brussel-Opwijk. Vanaf dan gaan de wedstrijdverslagen elkaar snel opvolgen.
Kijk zeker ook eens op de Instragram-pagina van de dames @JanvanArckeldames waar regelmatig updates worden geplaatst.