Nadat gelegenheidsverzorgers Mike en Manon zelf smorgens het parkoers grondig hadden verkend op de fiets, stonden namens de Jan van Arckel groep Laura, Anouk, Rienke, Nienke, Oliwia en Inez al vroeg klaar om te vertrekken. Ploegleider Dave had voor het tweede jaar op rij in deze wedstrijd de mechaniekersplek in de auto toebedeeld aan Ilse.

Terwijl Mike en Manon aan het werk gingen met de bidons en de benen van de rensters, begon de voorbespreking. Alle tips van Dave opslaan terwijl ook je benen warmgezet worden, dat was voor Oliwia teveel concentratie en de eerst val was een feit toen ze met stoel en al achterover het grasveld in dook.

Na de voorbespreking naar het startpodium en vervolgens jezelf klaarmaken voor de wedstrijdstart. Nadat het startschot gelost was volgde er een neutralisatie van ongeveer 500 meter. De wind was zoals gebruikelijk merkbaar aanwezig in het Zeeuwse polderland. Het zorgde voor een onrustige start, er waren zoals gebruikelijk ook enkele valpartijen. Het peloton brak uiteindelijk stukken na de eerste kasseistrook waar ineens veel rensters stootlek hadden op een ongelukkig uitstekend stuk steen. Onze Laura was daar een van en na een snelle fietswissel werd het een tijdrit op leven en dood op de reserve Bianchi. Helaas lukte het niet meer om terug te komen.

Het peloton, inmiddels samengeklonterd tot drie groepen, begon aan een stabiel tempo te draaien in de hoop terug in de wedstrijd te komen. Met al onze rensters, op Laura na, in de eerste twee groepen was het wachten op een samensmelting. En iets na halfkoers kwam de samensmelting tussen die eerste twee groepen er, mede dankzij hard werd van Rienke en Nienke. Snel voegde ze zich bij Anouk, Oliwia en Inez voorin de groep om het wedstrijdplan verder te vervolgen in een peloton waar de nerveuziteit weer toenam. Anouk en Oliwia zochten elkaar nog op voor de sprint. De vraag van Oliwia aan Anouk hoe het ging werd beantwoord met “mn rem doet het niet”. Gelukkig wist Oliwia met de juiste support Anouk aan een goede technische oplossing te helpen, simpelweg “then don’t brake!”. Met die boost aan vertrouwen gingen ze de massasprint in, waarbij sommige rensters zelf over stoep heen dachten te kunnen sprinten.

Een negentiende plek voor Anouk was het beste wat resulteerde, met ook Nienke en Oliwia rond plek dertig en Inez en Rienke dicht achter het peloton over de streep, deden we het in de ploegenstand niet verkeerd. Twee plekjes omhoog naar plaats 7 in de tussenstand. Anouk staat zesde in het jongerenklassement en zeventiende individueel.

Na afloop nog even nabespreken en ervaringen delen. Daarna tijd voor buschauffeur van dienst Ilse om de meiden weer veilig terug naar de bewoonde wereld te brengen.

Kortom een heel mooi koersweekend voor het team, ook al waren de individuele uitslagen nog niet geweldig, is het vertrouwen gegroeid voor de volgende wedstrijden. Komend weekend zien de pelotons weer veel geelblauw in de Ronde van Bruinisse op zaterdag en de Liv Ladies Cup in Dordrecht.