Joas Houweling deed voor het eerst mee aan een MTB marathon en reed als 16 jarige jongeling naar een prachtig resultaat. Lees hier onder zijn verslag.
Voor het eerst heb ik me voor een MTB Marathon opgegeven. Er waren zelfs 2 mogelijke afstanden te kiezen. Zestig en negentig kilometers op de mountainbike. Dat heb ik nog nooit gedaan. Vaak mountainbike ik op zaterdag een rondje Amerongen en hier gelijk een rondje Leersum achteraan. Het is heerlijk genieten van deze routes, maar dan kom ik op circa 40 kilometer. Tijdens de digitale aanmelding werd de keuze verplicht 60 kilometer voor deelnemers onder de 18 jaar.
Zo bracht m’n vader me weg voor de MTB Marathon te Amerongen, hij zou zelf in Rhenen gaan fietsen. Nabij de locatie, veel parkeerregelaars en worden de deelnemers vlot ergens midden in het bos naar een parkeervak geleid. M’n pa laat zich, door andere deelnemers en omdat de opbrengst voor het goede doel is, overhalen en doet ook mee.
Wat is het druk! Wat een lint van renners, 309 deelnemers voor de 60 km en 250 voor de 90 km. Heel veel startrijen en ik sta zeker 20 startrijen achter de voorste rij en achter mij nog veel meer rijen.
De start en de blik op oneindig, want ik wil de marathon uitrijden en er zo veel mogelijk inhalen. Na 50 minuten mountainbiken sluit ik aan bij de kopgroep. De wedstijd is nog niet eens over de helft, mogelijk kan ik in de top 10 eindigen, denk ik, dat zou geweldig zijn.
De wedstrijd is verdeeld over 2 ronden van 30 kilometer, het betreft gedeelten van de bestaande mtb route met aanvullende stukken. De omgeving is mooi, het parcours is geweldig en ligt er nog goed bij. Maar bij de start miezerde het en na een uur fietsen gaat het harder regenen. Ongeveer op de helft van de marathon komen er plassen op het parcours, het wordt een zware wedstrijd en behoorlijk afzien.
De kopgroep bestaat nog uit 4 renners. M’n remmen maken geluid door al het vuil/slijtage en de remkracht neemt fors af. Ik moet oppassen realiseer ik me en dan fietst er iemand weg uit de kopgroep. Ik er achteraan, er ontstaat een gaatje, de afstand wordt niet groter en kleiner. We komen in de buurt van de finish, ik ga tweede worden. En een podium ceremonie had ik al helemaal niet aan gedacht. Vervolgens kon ik bijpraten met andere renners en ook enkele Jan van Arckel leden.
Nu ben ik inmiddels doorweekt en sta al een tijd op m’n pa te wachten. De prijsuitreiking heeft allang plaatsgevonden. Ik kom op het idee om de jas van m’n pa vervolgens aan te doen, heerlijk. Waar blijft die nou, een uur later dan ik komt ie over de finish! Vertelt hij dat ie op 15 kilometer van de finish nog een stuk suikerbrood op heeft, een stop van circa 15 seconden. Moest ik nog langer wachten. Alle gekheid op een stokje, de verzorging is goed geregeld! Om de 15 kilometer is er een verzorgingspost, eigenlijk 1, maar je rijdt er om de 15 kilometer aan 2 verschillende kanten langs.
Zo kom ik aan het slot van dit stukje. Voor aanvullende informatie, foto’s en tijden verwijs ik graag naar de website: https://mtb-marathon-amerongen.nl/site/ (Bij de tijden word ik als eerste genoemd, omdat ik de snelste tijd had.) Vorig jaar was de opbrengst na aftrek kosten ruim € 13.000,–! Doen jullie volgend jaar ook mee?!
Kijk eens rustig naar de uitslagen en ontdek de namen van diverse JvA leden.